Lieve Elynn,
31 januari 2018.
Het is nog vroeg, donker en het regent. Het beloofd een grijze grauwe dag te worden. Maar niet voor ons, want wij weten dat jij er aan komt. Ik sta van deur tot deur in de file. En als ik het parkeerterrein van het ziekenhuis oprij krijg ik telefoon van je vader dat je er al bent. Het is toch nog heel snel gegaan. In de lift naar boven stel ik snel mijn camera in. Papa wacht me op en loopt met me mee naar binnen. Daar ben je dan, ik slik mijn tranen weg. Ik vraag aan mama of alles goed is, En dat is het Elynn. Jij bent er, je bent zo gewenst en zo geliefd. Eindelijk een meisje na al die jongens in de familie. Wat ben je mooi en wat doe je het goed.
Je wordt gecontroleerd en je laat goed van je horen. Je lag zo lekker bij mama dat je helemaal geen zin hebt om gecontroleerd te worden. Gelukkig mag je snel weer terug naar je warme veilige plekje, waar je wordt bewonderd, geknuffeld en gevoed. Het is nog even spannend of je mee mag naar huis. Je bent niet zo groot, net als je broer. En jezelf warm houden met dit grauwe weer is ook niet makkelijk. Met twee mutsen op en een aantal kruiken mag je niet veel later gelukkig lekker mee naar huis.
Alweer een jaar geleden, die meest bijzondere grauwe dag in januari.
Happy first birthday dear Elynn!!
